Slokam 7
കഷ്ടാ തേ സൃഷ്ടിചേഷ്ടാ ബഹുതരഭവഖേദാവഹാ ജീവഭാജാ-
മിത്യേവം പൂർവ്വമാലോചിതമജിത! മയാ; നൈവമദ്യാഭിജാനേ
നോ ചേജ്ജീവാഃ കഥം വാ മധുരതരമിദം ത്വദ്വപുശ്ചിദ്രസാർദ്രം
നേത്രൈഃ ശ്രോത്രൈശ്ച പീത്വാ പരമരസസുധാംഭോധിപൂരേ രമേരൻ
O Ajita, You being ever invincible
Thine Creations, once I thought
Dull-witted and retarded
Deaths and sorrows, daily life….
Now I realised, folly these
With no hear or visible sense
How they enjoy Your corpus, with
Full of glee and wisdom flux?
No comments:
Post a Comment